Posts tonen met het label Rusland. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Rusland. Alle posts tonen

donderdag, maart 17, 2022

Rapport: 8-jarig geheim CIA-trainingsprogramma in Oost-Oekraïne hielp bij voorbereiding Russische invasie

 

Yahoo News meldt dat de CIA paramilitairen naar de frontlinies van de Donbas-oorlog stuurde om Oekraïense troepen te trainen in 2014

Vertaling van dit artikel bij AntiWar,
door Dave DeCamp, geplaatst op 16 maart 2022

CIA paramilitairen trainden sinds 2014 Oekraïense troepen aan de frontlinies van de Donbas oorlog tegen door Rusland gesteunde separatisten en werden pas vorige maand door de regering Biden teruggetrokken, meldde Yahoo News op woensdag, voormalige Amerikaanse functionarissen citerend.


De CIA stuurde voor het eerst een klein aantal paramilitairen naar Oost-Oekraïne toen de oorlog in 2014 begon, die werd aangewakkerd door een door de VS gesteunde staatsgreep in Kiev en de Donbas-separatisten die zich onafhankelijk verklaarden van de post-coupregering.

Als onderdeel van de opleiding leerden paramilitairen van de CIA de Oekraïense strijdkrachten sluipschuttertechnieken, hoe ze door de VS geleverde Javelin anti-tankraketten moesten bedienen, en hoe ze konden voorkomen dat ze op het slagveld werden gevolgd door gebruik te maken van heimelijke communicatie en andere middelen. De voormalige functionarissen zeiden dat de CIA aanvankelijk verbaasd was over de capaciteiten van Rusland en de separatisten in vergelijking met de Amerikaanse tegenstanders in het Midden-Oosten.


Het Amerikaanse leger heeft soortgelijke trainingsprogramma's gehouden voor de Oekraïense strijdkrachten in West-Oekraïne die publiekelijk zijn erkend. In januari onthulde Yahoo News dat de CIA ook een in de VS gebaseerd trainingsprogramma voor de Oekraïense strijdkrachten had gehouden. Een voormalige CIA-functionaris zei dat het in de VS gebaseerde programma "een opstand" trainde en de Oekraïeners leerde hoe ze "Russen moesten doden".


Het geheime CIA-programma in Oost-Oekraïne was veel provocerender dan de andere trainingsprogramma's, omdat het in wezen betekende dat de VS betrokken was bij een proxy-oorlog aan de grens van Rusland. De voormalige functionarissen vertelden Yahoo News dat tijdens het eerste jaar van de Trump-regering, nationale veiligheidsfunctionarissen het programma, dat was begonnen onder de Obama-regering, opnieuw bekeken.


De CIA paramilitairen kregen de opdracht om te adviseren en te trainen, maar niet om deel te nemen aan gevechten. Ambtenaren van de Trump-regering vreesden dat de bevoegdheden te ruim waren en dat de missie te dubbelzinnig was. Een voormalige functionaris zei dat er vragen werden gesteld als: "Hoe ver kun je gaan met bestaande geheime actie bevoegdheden? Als er straks - God verhoede het - een paar Russen zijn neergeschoten worden, is dat dan een probleem? Heb je daar speciale bevoegdheden voor nodig?"

De voormalige functionaris zei dat de Trump-regering besprak wat de redlines van Rusland zouden kunnen zijn en bepaalde dat de Amerikaanse steun aan de Oekraïense strijdkrachten binnen historisch aanvaardbare grenzen viel. "Er was een school van denken dat de Russen de goeie ouwe taal van proxy-oorlog verstonden," zei de ambtenaar.

Ondanks de bezorgdheid ging het geheime programma nog jaren door, tot in februari. De voormalige functionarissen zeiden dat toen een Russische invasie "steeds acuter" werd, de regering Biden al het CIA personeel uit Oekraïne terugtrok, inclusief de paramilitairen. Een voormalige functionaris zei dat de regering Biden "doodsbang was dat zelfs clandestiene mensen zich in de frontlinie zouden bevinden."

Hoewel het moeilijk is om te weten hoe de militaire situatie in Oekraïne eruit ziet, beweren de VS dat Oekraïne veel meer weerstand biedt dan Rusland had verwacht. De voormalige functionarissen die met Yahoo News spraken, suggereerden dat de weerstand deels te danken is aan het trainingsprogramma van de CIA. De VS blijft de gevechten aanwakkeren aangezien president Biden al meer dan 1 miljard dollar aan nieuwe militaire hulp voor Oekraïne heeft toegezegd sinds de invasie begon.


Creative Commons-Licentie
Dit werk valt onder een Creative Commons Naamsvermelding 4.0 Internationaal-licentie.

zondag, september 25, 2016

Hoe het Pentagon een VS-Russische deal torpedeerde - en de wapenstilstand

Dit is een vertaling van een artikel van Gareth Porter van 27 september 2016
http://www.middleeasteye.net/columns/how-pentagon-sank-us-russia-campaign-syria-and-ceasefire-1932525374

Opnieuw ging een Amerikaans-Russische wapenstilstand deal over Syrië in rook op.

Of het zou hebben kunnen overleven, zelfs met een Amerikaans-Russische akkoord, valt te betwijfelen, gelet op de aandrang bij al Qaida en zijn bondgenoten om het te vernietigen. Maar het was uiteindelijk de  politiek van de Amerikaans-Russische betrekkingen die een centrale rol speelde in de teloorgang van de tweede wapenstilstand.

De genadeslag kwam ogenschijnlijk vanuit het Russisch-Syrische kamp, maar wat de aanleiding vormde tot het te beëindigen van de wapenstilstand was allereerst de Amerikaanse aanval op Syrische regeringstroepen op 17 september.

Dat overtuigde de Russen dat het Pentagon niet van plan was het belangrijkste onderdeel van de deal te implementeren en wat tevens het meest belangrijk voor de regering-Poetin was: een gezamenlijke Amerikaans-Russische luchtcampagne tegen de Islamitische Staat (IS) en al-Qaeda via een "Gezamenlijk Uitvoerings Centrum". En het is niet vreemd om te veronderstellen dat dat ook inderdaad het doel was.

Ontruiming van de Castello Road - of niet?

De Russen hadden een krachtige stimulans om ervoor te zorgen dat de wapenstilstand zou slagen, vooral rond Aleppo.

In hun nieuwe voorstel over een wapenstilstand hadden de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken John Kerry en zijn Russsische tegenhanger, Sergej Lavrov onderhandeld over een bijzonder gedetailleerd eisenpakket voor beide partijen om hun troepen terug te trekken van Castello Road, de belangrijkste slagader om Aleppo vanuit het noorden binnen te komen. Het was duidelijk dat de "demilitarisering" ten noorden van Aleppo bedoeld was om humanitaire hulp aan de stad mogelijk te maken en was dus de centrale politieke focus van de wapenstilstand.

http://www.middleeasteye.net/sites/default/files/styles/wysiwyg_large/public/images/CastelloRd.July2016.AFP_.jpg

De Russen legden grote nadruk op garanties dat het Syrische leger zich zou houden aan aan het demilitarisering plan. Men had op 13 september een mobiele uitkijkpost op de weg gestationeerd. En zowel de Russen als de Syrische staatstelevisie meldden dat het Syrische leger zijn zware wapens vroeg op 15 september van de weg hadden verwijderd,  inclusief videobeelden van een bulldozer die prikkeldraadversperringen opruimde. Het 'Syrische Observatorium voor de Mensenrechten'  bevestigde dat het Syrische leger zich van de weg had teruggetrokken.

Maar al Qaida's onlangs omgelabelde Jabhat Fateh al-Sham (voorheen de Jabhat al-Nusra) had een duidelijke stimulans om niet mee te willen doen aan een ontwikkeling die de deur kon openen naar een Amerikaans-Russisch offensief tegen zichzelf.  Bronnen aan de kant van de oppositie in Aleppo beweerden dat terugtrekking van de regeringstroepen niet had plaatsgevonden en kondigden aan dat de oppositie-eenheden zich niet terug zouden trekken van hun posities in de buurt bij de weg. Op de ochtend van 16 september, nam het Syrische leger zijn posities weer in op de weg.

Op diezelfde dag werd in een telefoongesprek tussen tussen Kerry en Lavrov bevestigd dat de wapenstilstand nog steeds geldig was, ook al werden de humanitaire hulp konvooien nog steeds opgehouden in de bufferzone aan de Turkse grens vanwege het ontbreken van toestemming van de Syrische regering, alsmede de onzekerheid over de veiligheid op de weg naar Aleppo.

Maar Kerry vertelde Lavrov ook dat de VS er nu op aan drongen dat het plan voor het 'Gezamenlijk Uitvoerings Centrum' pas van kracht zou gaan worden nadat de humanitaire hulp gearriveerd zou zijn op plaats van bestemming.

Botsingen binnen het VS beleid

Deze cruciale verschuiving in de Amerikaanse diplomatieke positie was een direct gevolg van de felle oppositie van het Pentagon tegen Obama's voornemen om in Syrië een militair samenwerkingsverband aan te gaan met Rusland. Voor het Pentagon gold een hoger belang in het voorkomen van een dergelijke high-profile Amerikaans-Russische samenwerking in een tijd waarin het aandringt op veel grotere Amerikaanse militaire investeringen om zich te kunnen weren tegen de vermeende Russische agressie in een nieuwe Koude Oorlog.

Tijdens een buitengewone videoconferentie met Kerry, onmiddellijk nadat de onderhandelingen over de wapenstilstand waren afgerond, uitte minister van Defensie Ashton Carter sterke bezwaren tegen het 'Gezamenlijk Centrum' – en met name de voorziening voor het delen van inlichtingen met de Russen voor een campagne tegen IS en al Qaida.

Tot dan aan toe had Obama Carter's bezwaren genegeerd, maar in een New York Times artikel dat in de nacht van 13 september verscheen werd melding gemaakt van het feit dat functionarissen bij het Pentagon nog steeds geen overeenstemming hadden over hoe de VS te werk moest gaan met het oprichten van het 'Gezamenlijk Uitvoerings Centrum' als de wapenstilstand zeven dagen zou aanhouden.

The Times citeerde luitenant-generaal Jeffrey L Harrigian, commandant van de 'United States Air Forces Central Command' (AFCENT), die tegen verslaggevers had gezegd: "Ik zeg geen ja, en geen nee."
"Het zou voorbarig zijn om te zeggen dat we er regelrecht mee aan de slag gaan" voegde hij eraan toe.

Het besluit van president Obama om aan te dringen dat de VS niet eerder zou deelnemen aan het 'Gezamenlijk Centrum' met Rusland dan dat de hulpkonvooien in Aleppo en elders toegelaten waren was blijkbaar bedoeld om het Pentagon gerust te stellen, maar het liet niettemin de mogelijkheid open voor een gezamenlijke Amerikaans / Russische samenwerking.

Onmiddellijk effect

Laat in de avond van de volgende dag voerden Amerikaanse en geallieerde vliegtuigen meerdere aanvallen uit op een Syrische regeringsbasis in de woestijn, in de buurt van een van de vliegbases in Deir ez-Zor waarbij ten minste 62 Syrische troepen gedood werden en meer dan 100 gewond raakten.

Het Pentagon erkende het gebeuren al snel en sprak van een vergissing, veroorzaakt door foutieve coördinaten van de doelen, maar het effect op de wapenstilstand deal was onmiddellijk. Syrië beschuldigde de VS van een opzettelijke aanval op zijn troepen, en de Russen lieten blijken soortgelijke twijfels te hebben over de Amerikaanse verklaring.

Op maandag 19 september, maakte het Syrische regime bekend dat de zevendaagse wapenstilstand was afgelopen. En op diezelfde dag werd een belangrijke VN-humanitaire hulp konvooi aangevallen, juist op het moment dat het werd gelost in een – door de oppositie bezette - stad ten westen van Aleppo, waarbij meer dan 20 hulpverleners gedood werden.  Amerikaanse functionarissen beschuldigden Rusland van een luchtaanval op het konvooi, hoewel het bewijs van een luchtaanval magertjes was, volgens een woordvoerder voor het Russische ministerie van Defensie.

Er is echter weinig verbeelding voor nodig  om je voor te stellen hoe groot de woede moet zijn geweest  als reactie op de klappen die zowel de Russische en Syrische regeringen te incasseren kregen: eerst richting het Syrische leger, en daarnaast de afspraken die waren gemaakt met Washington. Ze waren zeker van overtuigd dat de Amerikaanse luchtaanval op Syrische troepen een duidelijk signaal was dat het Pentagon en de Amerikaanse militaire leiding geen samenwerking met Rusland in Syrië zouden dulden – en het als een voorbode moest worden gezien van een Syrische campagne zodra Hillary Clinton zou worden verkozen.

Het aanvallen van het hulpkonvooi, op welke manier dan ook,  was een brute manier van een antwoord kenbaar maken als een reactie op dergelijke berichten. Helaas werd de zwaarste prijs voor deze respons betaald door hulpverleners en burgers.

Vergissing of strategie?

Het bewijs dat de VS opzettelijk een Syrische militaire basis als doelwit uitkoos is natuurlijk, indirect, en het is altijd mogelijk dat de aanval één van de vele monumentale vergissingen was, die - zoals in iedere oorlog - op grond van foutieve inlichtingen begaan worden.

Niemand heeft kunnen uitleggen hoe USAFCENT tot het besluit heeft kunnen komen dat een doelwit, zo dicht bij een Syrische regeringsvliegbasis, in die -door de regering gecontroleerde-  stad een IS doelwit kan zijn geweest.
Maar de timing van de aanval - slechts 48 uur voordat de beslissing moest worden gemaakt over de vraag om door te gaan met het 'Gezamenlijk Uitvoerings Centrum' - en zijn duidelijke impact op de wapenstilstand –  vormen een stevige grondslag voor de veronderstelling dat het geen vergissing was.

En wat die grondslag nog steviger maakt: Generaal Harrigian, de USAFCENT commandant die weigerde te zeggen dat zijn afdeling akkoord zou gaan met zo'n samenwerking met Rusland, zou vrijwel zeker ingestemd hebben met het opzettelijk aanstippen van de Syrische basis als doelwit.

Militaire planners bij USAFCENT zijn zeer vertrouwd met het gebied waar de Syrische troepen werden gebombardeerd, aangezien er gemiddeld  20 dergelijke aanvallen in de week rond Deir Ezzor worden uitgevoerd, vertelde een ambtenaar van Defensie aan Nancy Youssef van 'The Daily Beast'.

Pentagon officials gaven tegenover Youssef toe dat USAFCENT de plek al minsten een paar dagen aan het observeren was, maar in feite moeten zij bekend zijn geweest met de locatie, die klaarblijkelijk al ten minste zes maanden of langer moet hebben bestaan.

Nu dat de strategie van het afgelopen jaar in vlammen is opgegaan, is de enige manier waarop Obama een enigszins zinvol beleid kan voeren aangaande Syrië is om zich te herbezinnen over de fundamentele keuzes waardoor de VS in beginsel begon deze oorlog te sponsoren.

Creative Commons-Licentie
Dit werk valt onder een Creative Commons Naamsvermelding 4.0 Internationaal-licentie.

maandag, juni 27, 2016

De invloed van westerse militaire interventies op de Brexit

Dit is een vertaling van het gesprek tussen Gregory Wilbert van The Real News Network en econoom Michael Hudson "How Western Military Interventions Shaped the Brexit Vote"


WILPERT: Laten we beginnen met de politieke context waarin het Brexit referendum plaatsvond. Afgezien van de argumenten van de rechtervleugel, waarbij het vooral ging om immigratie en de economische zorgen, en de mogelijkheid voor de Britten om de regie over hun eigen economie te herwinnen. Wat zie jij als de belangrijkste politieke achtergrond bij dit referendum?

HUDSON: Alle Europeanen weten wel zo'n beetje waar de immigranten vandaan komen, en ze bedoelen dan die uit het Nabije Oosten [bedoeld worden landen zoals Libië, Syrië en Irak] En ze zijn zich bewust van het feit dat de meeste vluchtelingen hierheen komen als gevolg van NAVO acties waarvan Hillary [Clinton] een groot voorvechtster was binnen de regering Obama. 


Het probleem begon in Libië. Nadat Hillary Obama ertoe had bewogen om Libië te verwoesten en de stabiele regering daar omver te werpen, droeg ze de wapens (en Libië was een zwaar bewapend land) over aan ISIS, Al-Nusra en Al Qaida, en Al Qaida gebruikte die wapens om onder VS toezicht Syrië en Irak aan te vallen. 

Dus als mensen uit Europa, zoals de Fransen, de Nederlanders of de Britten het hebben over de immigratie naar Europa, zijn ze zich allemaal bewust van het feit dat 'Brussel' gelijk staat aan 'NAVO', en dat de NAVO in feite onder controle staat van Washington, En het is Amerika's nieuwe Koude Oorlog tegen Rusland, dat de aanzet heeft gegeven voor al deze demografische ontwrichting dat zich aan het verspreiden is naar Engeland, zich verspreidt naar Europa, en dat het destabiliserend werkt. Dus wat je ziet met de Brexit is het resultaat van het pro-oorlog, nieuwe Koude Oorlog beleid van de regering-Obama.


WILPERT: Dus zeg je dat mensen die voor Brexit stemden dat deden omdat ze in werkelijkheid bezorgd waren over de invloed van de VS? Of bedoel dat het een terugslag was, vanwege de immigratie die op gang kwam, en waar de rechtervleugel gebruik van maakte.


HUDSON: Het is een combinatie.  De rechtervleugel richtte inderdaad alle aandacht naar de immigranten kwestie, door te zeggen:  "Wacht even, ze bedreigen onze banen". Maar het geluid vanaf de linkerzijde week daar niet zoveel van af. En daar klonk het: "Waarom komen die immigranten hierheen?" Ze komen hierheen vanwege Europa's steun aan de oorlog waar NAVO aan mee doet, waarbij het Nabije Oosten gebombardeerd wordt, hetgeen een destabiliserende werking heeft op het gehele Nabije Oosten, en dat een golf van de vluchtelingen veroorzaakt, niet alleen uit Syrië, maar ook uit Oekraïne. 


In Engeland zijn veel van de zogenaamde Poolse loodgieters die jaren geleden kwamen, nu terug naar Polen gegaan omdat dit land er weer boven op is. Maar nu  dreigt er weer een hele golf van Oekraïners, - en eigenlijk draait het VS beleid om destabilisatie - waardoor zelfs de rechtervleugel (die het meestal over immigranten heeft) het feit gehekeld heeft dat het Europees beleid wordt gedicteerd door de Verenigde Staten. En je hebt nu zowel Marine Le Pen in Frankrijk, die zegt voor terugtrekking uit de NAVO te zijn omdat men geen confrontatie wil met Rusland, alsmede de linkervleugel in Engeland die ook geen confrontatie met Rusland wil. En in Duitsland waar ik vorige week was, waren het de leiders van de Sociaal-Democratische Partij die zeiden dat Rusland terug zou moeten worden uitgenodigd in de G8, dat de NAVO  een oorlogszuchtige houding aannam en dat de Europese economie schade opliep door het verbreken van de banden met Rusland en door het opleggen van allerlei sancties tegen het land.


We zien hier dat links en rechts naar elkaar toe trekken, en de vraag is:  wie gaat de voorwaarden bepalen waarop we Europa uit elkaar gaan slopen en hoe we het weer in elkaar zetten.  Zal het simpelweg rechts zijn met zijn anti - immigranten thema, of de linkervleugel, die de economie wil reconstrueren op een manier die moet voorkomen dat enerzijds een bezuinigingsmaatregel uit Brussel of anderzijds door de Britse Conservatieven opgelegd wordt.


En dan is daar Geert Wilders, de leider van de Nederlandse nationalisten, die zegt: We willen dat Nederland een eigen centrale bank heeft. We willen de regie over ons eigen geld, en onder Brussel is dat onmogelijk. Dat betekent dat we nooit het begrotingstekort kunnen laten oplopen en geld in de economie kunnen injecteren om het middels een Keynesiaans beleid te laten herstellen.

Dus de hele terugtrekking uit Europa betekent terugtrekking uit bezuinigingsbeleid. Als je kijkt naar het stemgedrag in Engeland, dan zie je dat men in Londen sterk voor het bij de EU blijven was. Je had de universitaire centra, Oxford en Cambridge, waar men sterk voor het blijven was. Je hebt daarnaast de arbeidersklasse, de oude industriële gebieden in het noorden en het zuiden. Wat je ziet is dat de middenklasse en de industriële klasse zeggen; we krijgen werkelijk een slechte deal uit Europa. We willen ons tegen de bezuinigingen verzetten . En we willen niet dat Brussel ons niet alleen het anti-sociale, pro-banken beleid oplegt, maar ook niet het handelsbeleid dat Brussel Europa probeert op wil dringen; de Obama handelsovereenkomst [TTIP], die in wezen het nationale economische beleid uit handen van de overheid zou nemen en het in de handen zou geven van de business bureaucratie, zakelijke tribunalen en de bureaucratie in Brussel, die voor het grootste deel pro-banken, pro-bedrijfsleven, en anti-sociaal is.


WILPERT: Dat brengt ons bij de kwestie van het "transatlantische handel en investeringen partnerschap", ofwel de TTIP. Het was een van de dingen waarvan de regering Cameron echt probeerde het door te drukken, deze relatie tussen de Europese Unie en de Verenigde Staten. Nu dat Groot-Brittannië vermoedelijk de EU gaat verlaten, denk je niet dat dit de mogelijkheid opent voor Groot-Brittannië en de Verenigde Staten om een eigen TTIP te vormen? Met andere woorden, (en dat was feitelijk een van de argumenten uit het 'leave' kamp) dat Groot-Brittannië zich nog hechter aan de Verenigde Staten zal binden dan het voorheen al was, - vanwege het verlaten van Europa?


HUDSON: Ik denk dat juist het tegenovergestelde. Ik heb vandaag telefoontjes gekregen uit Groot-Brittannië, en ik was bij een radioprogramma in Groot-Brittannië. Het hele gevoel is dat dit de TTIP onmogelijk maakt, want je kunt geen TTIP hebben alleen met Groot-Brittannië. Je moet het doen met de geheel Europa.  En dit verhindert Europa, en ik denk dat Groot-Brittannië ook, van het sluiten van een dergelijke handelsovereenkomst. De afwijzing van de eurozone bezuinigingen is in wezen een afwijzing van het neoliberale plan, waarvan de TTIP verondersteld wordt het sluitstuk te zijn.

WILPERT: En wat denk je dat dit betekent in het algemeen voor Europa's toekomst? Een van de dingen die veel mensen vrezen is juist dat Europa, als Europese Unie, uiteen gaat vallen. Denkt je dat dat het meest waarschijnlijke scenario hier is?

HUDSON: Ik zag Marine Le Pen vandaag in Frankrijk, en je kon aan haar gezicht zien dat ze dolblij was. Ze denkt dat opeens, - en blijkens elk Europese interview met het volk - dat er opeens zo'n ontketening van een vrijheidsgevoel was, een gevoel van ja, we kunnen het verwezenlijken. Toen Ierland stemde om buiten de Europese Unie te blijven werd de volksstemming gewoon genegeerd. Maar nu kan het niet langer worden genegeerd.


Ik denk dat het Britse referendum een katalysator is voor bewegingen in Spanje, Italië, de Five Star beweging in Italië, Podemos in Spanje, om te zeggen; we  hebben een alternatief voor Europa. Europa is vergelijkbaar met de Sovjet-Unie in de jaren '30 en '40. Er was toen een debat over de vraag of het hervormbaar of niet zou zijn. Er is een gevoel, en ik denk dat het juist is, dat de Europese Unie, de eurozone en de euro, niet te hervormen zijn, als gevolg van de Verdragen van Lissabon en de andere verdragen die de euro hebben gecreëerd. Europa moet eerst gedemonteerd worden om om daarna weer in elkaar gezet te worden, - niet op een rechtse, neoliberale basis, maar op een meer sociale basis.


Ironisch genoeg echter, hebben de partijen die zich socialistisch noemen zich nu verplaatst naar de ultra-rechts, naar het neoliberale kamp, zoals bijvoorbeeld de Franse socialisten en de Duitse sociaaldemocraten. Maar er zijn ook echte radicale partijen ontstaan in Italië, Spanje, Portugal, en mogelijk opnieuw in Griekenland, die gaan zeggen: de sleutel van iedere regering, van een nationale regering, moet de mogelijkheid zijn om ons eigen geld uit te geven, een tekort te laten ontstaan, het kunnen uitgeven in de economie om de economie te laten herstellen. We kunnen zo'n herstel niet realiseren onder de akkoorden van Lissabon, en onder de eurozone bepalingen, waar de centrale bank zal alleen geld te creëren om geld te besteden in de economie, om daadwerkelijk de financiering van nieuwe investeringen en nieuwe werkgelegenheid te geven aan banken, niet. En we kunnen geen deel uitmaken van een eurozone die erop aandringt dat op pensioenen moeten worden gekort om de banken weer gezond te maken en om te voorkomen dat 'de één procent' geld gaat verliezen.


Dus voor de eerste keer krijg je nu te maken met de echte linkervleugel in Europa die praat over over financiële kwesties, niet over politieke filosofie, of het feit dat landen niet van plan om weer naar de oorlog te gaan. Niemand gelooft werkelijk dat Frankrijk, Duitsland en andere landen in Europa ooit weer een (militaire) oorlog met elkaar gaan beginnen. Er is echter wel de vrees dat de Europese landen een oorlog tegen Rusland kunnen beginnen, onder druk van de NAVO, onder druk van de Amerikaanse avonturistische houding ten opzichte van Rusland.


En zo wordt opeens de eurozone - dat een bolwerk van de militaire vrede had moeten zijn - een oorlogszuchtige grootheid, en dat zou nog eens versterkt worden door een overwinning van Hillary in de Verenigde Staten. Maar er is een gevoel dat zegt: We willen vrede. Dat betekent dat we ons moeten terugtrekken uit de eurozone. En in wezen betekent terugtrekking uit Brussel, terugtrekking uit de NAVO en terugtrekking uit de Amerikaanse invloedssfeer.


Dus je zou kunnen zeggen dat de keuze voor terugtrekking uit Europa in werkelijkheid een keuze van de Britse middenklasse, de werkende klasse, om ons terug te trekken uit het Amerikaanse neoliberalisme, dat het beleid van Europa voor de laatste tien jaar bepaald heeft.


[afronding gesprek]



Creative Commons-Licentie
Dit werk valt onder een Creative Commons Naamsvermelding 4.0 Internationaal-licentie.

zondag, oktober 11, 2015

De Russen komen! (1)


Nog een keer. De Amerikanen en de hele godvergeten 'coalitie' heeft niets te zoeken in Syrië.
De coalitielanden worden niet aangevallen - zelfverdediging is van het menu - en het argument dat Turkije 'gevraagd' zou hebben om (artikel 5) steun v.d. NAVO partners is kul - Turkije werd nooit aangevallen door de IS - en kolder omdat Turkije (onder Erdogan) de Islamitische Staat juist steunt. En dat laatste is al lang geen geheim meer.

Of je het leuk vindt of niet: De rechtmatige vertegenwoordiger van Syrië is de regering van Bashar al-Assad.

En als we het normaal vinden als een regering hulp van een bevriend land oproept om zijn land, tot aan de landsgrenzen (niet verder, en daar heeft Turkije recht op) te helpen beschermen, dan heeft het bewind van Assad dat ook.
Daaruit volgt dat de verantwoordelijkheid voor eventuele ongelukken boven het Syrische luchtruim tussen vliegtuigen van de VS & co enerzijds, en de gecombineerde luchtmacht van Syrië & Rusland anderzijds, geheel op het conto komen van de partij die daar niets te zoeken heeft; en dat is diezelfde VS & co die daar opereert zonder enige wettig mandaat.
En zíj zijn het - vanwege de dubbele politieke agenda - die de strijd tegen de IS bemoeilijken en niet andersom.

H
et zijn de Russen namelijk die de strijd met open vizier zijn aangegaan. Vanaf het begin hebben zij aangegeven dat ze geen onderscheid zouden gaan maken tussen strijders voor een "Islamitische Staat in Syrië" en "andere" strijders (zoals al-Nusra = al-Qaida), omdat naar hun zeggen en zoals alle kenners van het conflict beamen er A) Geen seculiere strijdmacht van formaat meer aanwezig is en B) Strijders voor een Islamitische Staat uiteráárd tegen het seculiere bewind van Assad zullen strijden.
Er bestaat een levensgroot gevaar dat een overwinning van de islamisten op het huidige regime bijltjesdag kan betekenen voor honderdduizenden seculiere moslims, sjiieten, alevieten, christenen, sjiieten en druzen.  

Daarom vindt Patrick Cockburn hier bij The Real News dat een domme en riskante strategie, Hij is van mening dat de IS eerst verslagen moet worden voordat er zelfs maar gedacht dient te worden over een aftreden van Assad, of meer specifiek het oplossen van regeringsapparaat en regeringsleger. Als we tenminste leergeld hebben getrokken uit de fiasco's van Irak en Libië waar - na de omwenteling - het machtsvacuüm uiteindelijk werd opgevuld door radicaal-islamitische groeperingen.

Dus hebben de Russen gelijk.
Hoe hypocriet kun je als krant dan wel niet zijn om het volgende te schrijven: 

"Zowel de VS als Rusland strijdt tegen IS. De Russen zouden daarbij ook tegenstanders van de regering van president Bashar al-Assad aanvallen, die juist worden gesteund door het Westen."

De VS strijdt niet of nauwelijks tegen de IS, Het investeert daarentegen (en onbedoeld?- kies wat je wilt geloven) en soms met de meest bizarre methoden (zoals losgeld aan al-Qaida voor Afghaanse en Iraakse diplomaten) in groeperingen, zoals voormalig generaal WesleyClark hier toegeeftdie vrijwel zeker opgeslokt zouden worden door de IS . En men was zich terdege bewust van dat risico, zoals bleek uit een document dat werkgroep 'Judical Watch' verkreeg via een FOIA procedure. 

Steun aan al-Nusra & co = steun aan de de IS. Plain and simple.
En die steun waar het AD over praat, in deze vorm? Die is 100% illegaal. 

Maar zijn de motieven van de Russen dan wel zo zuiver?
Nee natuurlijk niet.
De Russen hebben ook zo hun eigen imperialistische agenda.




Maar als je de behoefte voelt om daar eens kritisch over uit te halen; schrijf een vlammend anti-Russisch betoog over de imperialistische ambities van de Russen - die net zo groot zijn als die van de Amerikanen (o, ja?) 



Maar doe dat dan niet hier op de commentaar ruimte, maar op je eigen webstek waar ik het misschien ga lezen.en heel misschien ga reageren... Maar dat denk ik niet.





Creative Commons-Licentie
Dit werk valt onder een Creative Commons Naamsvermelding 4.0 Internationaal-licentie.

zaterdag, maart 07, 2015

Waarom men opnieuw bezorgd moet zijn om de groei van het fascisme

(Het betreft hier een vertaling van John Pilger's artikel; Why the Rise of Fascism is Again the Issue)


De regering in de VS heeft herhaaldelijk tegenover het volk gelogen om oorlogen overzee mogelijk te maken en te kunnen heersen over andere landen en hun natuurlijke rijkdommen.

De 70 jarige herdenking van Auschwitz onlangs, was een herinnering aan de grote misdaad van het fascisme, waarvan de Nazi beeldtaal zich in ons bewustzijn genesteld heeft.

Fascisme is als historie bewaard gebleven als flikkerende filmbeelden van nazi-uniformen met opgeheven been marcherend, hun misdaden verschrikkelijk en duidelijk. In dezelfde liberale gemeenschappen waar de oorlogvoerende elites ons aansporen om 'nooit te vergeten', wordt het voortschrijdende gevaar van een nieuw soort fascisme onderdrukt; het is namelijk hún soort fascisme.

''Het beginnen van een aanvalsoorlog...'' zeiden de rechters van het Neurenberg Tribunaal in 1946 “is niet alleen een internationale misdaad, het is de hoogste internationale misdaad, met als enige verschil met andere oorlogsmisdaden, dat het in zichzelf al het verzamelde kwaad van het geheel omvat."

Als de nazi's Europa niet hadden aangevallen, dan zouden Auschwitz en de holocaust niet gebeurd zijn. Als in 2003 de Verenigde Staten en de geallieerden hun aanvalsoorlog tegen Irak niet waren begonnen, zouden bijna een miljoen mensen vandaag nog in leven zijn en zouden wij niet in de ban zijn van de wreedheden van de Islamitische Staat, of ISIS

Zij zijn de nakomelingen van het moderne fascisme, van kindsbeen af opgevoed met de bommen, bloedbaden en leugens dat wij in een surrealistische theatervoorstelling voorgeschoteld krijgen, beter bekend als: 'Nieuws'.

Net als het fascisme van de jaren 1930 en 1940, werden grote leugens met de precisie van een metronoom aan ons geleverd : dankzij een alomtegenwoordig, zichzelf herhalende media en – met het verzwijgen van informatie – diens kwaadaardig censuur. Neem als voorbeeld de catastrofe in Libië.

In 2011, voerde de NAVO 9.700 aanvalsacties uit tegen Libië, waarvan meer dan een derde waren gericht op burgerdoelen. Verarmd uranium werd gebruikt, op de steden Misurata en Sirte werd een tapijtbombardement losgelaten. Het Rode Kruis identificeerde massagraven en Unicef meldde dat "de meeste (van de kinderslachtoffers) onder de leeftijd van tien waren".

De publieke anale verkrachting met een 'rebellen' bajonet van de Libische president Muammar Gadaffi werd door de toenmalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Hillary Clinton begroet met de woorden: ''We kwamen, we zagen, hij ging dood.'' Zijn moord, zoals de verwoesting van zijn land, werd gerechtvaardigd met een vertrouwde grote leugen; hij van plan was ''genocide'' te plegen tegen zijn eigen volk. ''We wisten ... dat als we nog een dag zouden hebben gewacht,'' zei president Obama, ''er in Benghazi, een stad ter grootte van Charlotte (North Carolina, USA), er een bloedbad had kunnen plaatsvinden, dat voor een enorme impact in de hele regio zou hebben gezorgd en die een smet zou hebben geworpen op het geweten van de wereld.''

Dit was het verzinsel, opgedist door de islamistische milities, geconfronteerd met een komende nederlaag tegen Libische regeringstroepen. Ze vertelden Reuters dat een “een waar bloedbad, zoals destijds in Rwanda” aanstaande was. Dusdanig gemeld op 14 maart 2011, was deze leugen de eerste vonk die het begin vormde van het NAVO inferno, dat David Cameron omschreef als een 'humanitaire interventie'.

In het geheim bevoorraad en getraind door de Britse SAS, zouden veel van de 'rebellen' later overstappen om ISIS te worden, wiens laatste video de onthoofding toont van 21 Koptische christelijke werkers die in in Sirte gevangen genomen werden; de stad die zo behulpzaam verwoest werd door NAVO bommenwerpers.

Voor Obama, Cameron en Hollande, was Gadaffi's ware misdaad de economische onafhankelijkheid van Libië en zijn voornemen om te stoppen met de verkoop van Afrika's grootste oliereserves in Amerikaanse dollars. De oliedollar is een van de pijlers van de Amerikaanse imperialistische macht. Gaddafi's vermetele plan bestond uit de uitgifte van een gemeenschappelijke – door goud gewaarborgde – Afrikaanse munt , de stichting van een geheel Afrikaanse bank en het bevorderen van de economische unie tussen de arme landen met kostbare grondstoffen. Ongeacht de haalbaarheid van dit plan was het hele idee ondraaglijk omdat de VS juist op het punt stond Afrika 'binnen te stappen' en Afrikaanse regeringen om te kopen met militaire 'partnerships'.

Als gevolg van de NAVO aanval, onder dekking van een resolutie van de Veiligheidsraad, schreef Garikai Chengu, ''nam Obama de 30 miljard dollar van de Libische centrale bank in beslag, die Gaddafi had uitgetrokken voor de oprichting van een Afrikaanse Centrale Bank en de Afrikaanse -door goud gedekte- dinar munt.''

De 'humanitaire oorlog' tegen Libië sprak sterk tot de liberale verbeelding, met name in de media. In 1999 lieten Bill Clinton en Tony Blair de NAVO Servië bombarderen, omdat ze logen dat de Serviërs bezig waren 'genocide' te plegen tegen etnische Albanezen in de afgescheiden provincie Kosovo. David Scheffer, de zogenaamde: 'Ambassador-at-Largefor War Crimes Issues' beweerde dat niet minder dan ''225.000 etnisch Albanese mannen tussen de 14 en 59 jaar'' waren vermoord. Zowel Clinton en Blair riepen beelden op van de Holocaust en 'de geest van de Tweede Wereldoorlog'. Heldhaftige bondgenoot van het Westen was het Kosovo Bevrijdingsleger (UCK), waarvan de misdaden genegeerd werden. De Britse minister van Buitenlandse Zaken, Robin Cook, vertelde dat ze hem desgewenst altijd konden bellen op zijn mobiele telefoon.

Nadat de NAVO bombardementen zwegen en een groot deel van de Servische infrastructuur in puin bleek te liggen, samen met scholen, ziekenhuizen, kloosters en de nationale tv-zender, arriveerden internationale forensische teams in Kosovo om bewijzen van de ''holocaust'' op te graven. De FBI was er niet in geslaagd een enkele massagraf vinden en ging naar huis. Het Spaanse forensisch team deed hetzelfde, en de leider ervan sprak boos van een ''een semantische pirouette van de oorlogspropaganda-machines.'' Een jaar later, maakte het tribunaal van de Verenigde Naties voor Joegoslavië bekend dat volgens de laatste telling het dodental in Kosovo uitkwam op: 2788. Dit omvatte strijders aan beide zijden, plus de Serviërs en Roma die door het UCK vermoord waren. Er was geen genocide. De 'holocaust' was een leugen. De NAVO-aanval was frauduleus geweest.

Achter de leugen school een belangrijke kwestie. Joegoslavië was een unieke, onafhankelijke, multi-etnische federatie die als een politieke en economische brug in de Koude Oorlog had gefunctioneerd. Het meeste van de nutsvoorzieningen en grote bedrijven waren eigendom van de overheid. Dit was niet acceptabel voor de zich uitbreidende Europese Gemeenschap, met name voor het nieuw verenigd Duitsland, dat een oostwaartse opmars was begonnen om zijn 'natuurlijke markt' te veroveren in de Joegoslavische provincies Kroatië en Slovenië. Tegen de tijd dat de Europeanen in 1991 in Maastricht bij elkaar kwamen om hun plannen te smeden voor de rampzalige eurozone, was er al een geheime overeenkomst gesloten; Duitsland zou Kroatië herkennen. Joegoslavië was gedoemd.

In Washington zag de VS er op toe dat de ploeterende Joegoslavische economie verstokt bleef van leningen door de Wereldbank. NAVO, op dat moment een bijna ter ziele Koude Oorlog relikwie, werd opnieuw uitgevonden als imperialistische handhaver. Tijdens de Kosovo 'vredes' conferentie in 1999 in het Franse Rambouillet, werden de Serviërs onderworpen aan de dubbelhartige tactiek van deze handhaver. Het Rambouillet akkoord omvatte een geheime bijlage B, die de Amerikaanse delegatie op de laatste dag toegevoegd had. Dit eiste de militaire bezetting van het gehele Joegoslavië - een land met bittere herinneringen aan de nazi-bezetting - en de implementatie van een 'vrije markteconomie' en de privatisering van alle overheidsbezit. Geen enkele soevereine staat kan dit ondertekenen. Straf volgde snel; NAVO bommen vielen op een weerloos land. Het was de voorloper van de rampen in Afghanistan en Irak, Syrië en Libië en Oekraïne.

Sinds 1945 is meer dan een derde van de lidstaten van de Verenigde Naties - 69 landen - onderworpen geweest aan enkele, of alle, van de volgende zaken ten gevolge van Amerika's moderne fascisme: Ze zijn binnengevallen, hun regeringen omver geworpen, hun populaire bewegingen onderdrukt, hun verkiezingen ondermijnd, hun volk gebombardeerd en hun economieën ontdaan van alle bescherming, hun samenleving onderworpen aan een verlammende belegering bekend als 'sancties'. De Britse historicus Mark Curtis schat het dodental in de miljoenen. In elk van de gevallen vormde een 'grote leugen' de aanzet.

''Vanavond, voor het eerst sinds 9/11, is onze oorlogsmissie in Afghanistan voorbij.'' Dit was de aanhef van Obama's 2015 'Staat van de Unie'- toespraak. In werkelijkheid blijven ongeveer 10.000 militairen en 20.000 militaire contractanten (huurlingen) gestationeerd in Afghanistan voor onbepaalde tijd. ''De langste oorlog in de Amerikaanse geschiedenis komt tot een verantwoord einde.'' zei Obama. In feite werden meer burgers gedood in Afghanistan in 2014 dan in enig ander jaar sinds de VN daar cijfers over bijhield. De meesten werden gedood - burgers en militairen – ten tijde van Obama's presidentschap.

De tragedie van Afghanistan kan wedijveren met de epische misdaad in Indochina. In zijn geprezen en veel geciteerde boek, 'Het Grote Schaakbord: Amerikaanse Superioriteit en haar Geostrategische Imperatieven', schrijft Zbigniew Brzezinski, de peetvader van het Amerikaanse beleid van Afghanistan tot de dag van vandaag, dat als Amerika Eurazië wil beheersen en de rest van de wereld wenst te domineren, het geen populaire democratie in stand kan houden, omdat ''het streven naar macht niet een doel is dat vraagt om populaire geestdrift. . . Democratie is schadelijk voor imperialistische mobilisatie.'' Hij heeft gelijk. Zoals WikiLeaks en Edward Snowden hebben geopenbaard, wordt democratie momenteel verzwolgen door een bewakings- en politiestaat. In 1976 maakte Brzezinski, de toenmalige nationale veiligheidsadviseur van president Carter's, zijn punt duidelijk door het uitdelen van een doodsteek aan de eerste en enige democratie van Afghanistan. Wie kent deze belangrijke geschiedenis?

In de zestiger jaren vond er een populaire omwenteling plaats in Afghanistan, het armste land op aarde, die uiteindelijk leidde tot omverwerping van de overblijfselen van het aristocratische regime in 1978. De Democratische Volkspartij van Afghanistan (DVPA) vormde een regering en introduceerde een hervormingsprogramma waarin o.m. opgenomen was: Afschaffing van het feodalisme, vrijheid voor alle religies, gelijke rechten voor vrouwen en sociale rechtvaardigheid voor de etnische minderheden. Meer dan 13.000 politieke gevangenen werden bevrijd en politiedossiers openbaar verbrand.

De nieuwe regering introduceerde gratis medische zorg voor de allerarmsten; horigheid werd afgeschaft, een massale alfabetisering programma werd gelanceerd. Voor vrouwen was de vooruitgang ongehoord. Tegen het eind van 1980, was de helft van de studenten vrouwen, en vormden vrouwen bijna de helft van het artsenbestand in Afghanistan, een derde van de ambtenaren en de meerderheid van de leerkrachten. ''Elk meisje,'' herinnerde Saira Noorani, een vrouwelijke chirurg, ''kon een middelbare school opleiding of universiteit volgen. We konden gaan en staan waar we wilden en dragen wat we leuk vonden. We gingen naar cafés en vrijdags naar de bioscoop om de nieuwste Indiase film te zien en luisterden naar de nieuwste muziek. Het begon allemaal mis te gaan toen de moedjahedien begon te winnen. Ze begonnen docenten te vermoorden en scholen te verbranden. We waren doodsbang. Het was grappig en triest als je bedacht dat dat de mensen waren die door het Westen werden gesteund.''

De DVPA regering werd gesteund door de Sovjet-Unie, alhoewel, zoals voormalig minister van Buitenlandse Zaken Cyrus Vance later toegaf, ''er geen bewijs was van enige Sovjet medeplichtigheid (aan de revolutie).'' Gealarmeerd door het groeiende vertrouwen van bevrijdingsbewegingen in de hele wereld, besloot Brzezinski dat als Afghanistan zou slagen onder de DVPA, diens onafhankelijkheid en vooruitgang wel eens de "dreiging van een veelbelovend voorbeeld" zou kunnen bieden.

Op 3 juli 1979 gaf het Witte Huis in het geheim toestemming voor steun aan tribale 'fundamentalistische' groepen bekend als de moedjahedien, een programma dat groeide tot meer dan 500 miljoen dollar per jaar aan Amerikaanse wapens en andere hulp. Het doel was de omverwerping van de eerste seculiere, hervormingsgezinde regering van Afghanistan. In augustus 1979 rapporteerde de Amerikaanse ambassade in Kaboel dat "hogere belangen van de Verenigde Staten '... zouden worden gediend door de ondergang van (de DVPA overheid), ongeacht welke terugslag dit zou kunnen betekenen voor de toekomstige sociale en economische hervormingen in Afghanistan." [Cursief door Pilger]

De moedjahedien waren de voorlopers van al-Qaeda en de Islamitische Staat. Onder hen bevond zich Gulbuddin Hekmatyar, die tientallen miljoenen dollars in contanten kreeg van de CIA. Hekmatyar's specialiteit werd de handel in opium en het gooien van zuur in de gezichten van de vrouwen die weigerden om de sluier te dragen. Op uitnodiging in Londen, werd hij geprezen door premier Thatcher als een ''vrijheidsstrijder''.

Dergelijke fanatici zouden in hun tribale wereld gebleven zijn als Brzezinski niet een internationale beweging had gelanceerd om het islamitisch fundamentalisme te bevorderen in Centraal-Azië en daarmee seculiere politieke bevrijding te ondermijnen en de Sovjet-Unie 'destabiliseren' door het creëren, zoals hij schreef in zijn autobiografie, van een paar ''een paar opgefokte moslims''. Zijn grootse plan viel samen met de ambities van de Pakistaanse dictator, generaal Zia ul-Haq, om de regio te domineren. In 1986 begonnen de CIA en de Pakistaanse geheime dienst, de ISI, mensen te werven uit de hele wereld om deel te nemen aan de Afghaanse jihad. De Saoedische multimiljonair Osama bin Laden was een van hen. Agenten die uiteindelijk zou toetreden tot de Taliban en al-Qaeda, werden gerekruteerd op een islamitische school in Brooklyn, New York, en kregen een paramilitaire training op een CIA-kamp in Virginia. Dit kreeg de naam: ''Operation Cyclone''. Het succes werd gevierd in 1996, toen de laatste DVPA-president van Afghanistan, Mohammed Nadjiboellah - die voor de Algemene Vergadering van de VN was verschenen om te pleiten voor hulp - werd opgehangen aan een straatlantaarn door de Taliban.

De 'terugslag' van Operation Cyclone en zijn ''paar opgefokte moslims'' kwam op 11 september 2001. Operation Cyclone werd de 'war on terror', waarin talloze mannen, vrouwen en kinderen, verspreid over de islamitische wereld hun leven zouden verliezen, van Afghanistan naar Irak, Jemen, Somalië en Syrië. De boodschap van de handhaver was en blijft: ''Je bent met ons of tegen ons.''

Het altijd terugkerend element in het fascisme, verleden en heden, is massamoord. De Amerikaanse invasie van Vietnam had zijn "free fire zones", "body counts" en "collatoral damage". In de provincie Quang Ngai, waar vandaan ik rapporteerde, werden vele duizenden burgers ('spleetogen') vermoord door de VS; we worden nog slechts aan één bloedbad, dat van My Lai herinnerd. In Laos en Cambodja, produceerde het grootste luchtbombardementen in de geschiedenis een tijdperk van terreur dat tegenwoordig nog zichtbaar is door het schouwspel van achtereenvolgende bomkraters die, vanuit de lucht, op monsterlijke kettingen lijken. Het bombardement gaf Cambodja zijn eigen ISIS, onder leiding van Pol Pot.

Tegenwoordig behelst 's werelds grootste afzonderlijke terreurcampagne de executie van hele families, gasten op bruiloften, rouwenden bij begrafenissen. Dit zijn Obama's slachtoffers. Volgens de New York Times, maakt Obama zijn keuze uit een CIA 'dodenlijst', die iedere dinsdag in de 'Situation Room' van het Witte Huis aan hem gepresenteerd wordt. Hij beslist dan, zonder een greintje juridische rechtvaardiging, wie zal leven en wie zal sterven. Zijn executiewapen is de Hellfire raket, gedragen door een vliegtuig zonder piloot, bekend als een drone; die hun slachtoffers braden en de omgeving draperen met de overblijfselen . Elke 'hit' wordt op een veraf gelegen console scherm geregistreerd als een 'platgeslagen insect'.

''Het marcheren door de straten'' schreef de historicus Norman Pollock, "vervang je door de schijnbaar onschadelijk militarisering van de totale cultuur. En de bombastische leider – die vervang je door de gemankeerde hervormer, vrolijk op het werk, bezig met de moord plannen en uitvoeren, de hele tijd lachend.''

Her verenigen van oud en nieuw fascisme is de cultus van superioriteit. "Ik geloof in Amerikanisme uitzonderlijkheid met elke vezel van mijn wezen," zei Obama, het beeld oproepend van declaraties van nationaal fetisjisme uit de jaren 1930. Zoals de historicus Alfred W. McCoy opmerkte, was het de aan Hitler toegewijde Carl Schmitt, die zei: "De vorst is hij die uitzondering beslist." Dit vat Amerikanisme samen; de dominante ideologie op deze planeet. Dat het telkens niet herkend wordt als een roofzuchtige ideologie is het resultaat van een eveneens niet-herkende hersenspoeling. Sluipend, onaangekondigd, geestig gepresenteerd als vermaak tijdens de mars, zijn verwaandheid verraadt westerse cultuur. Ik ben opgegroeid op een filmische dieet van Amerikaanse glorie, bijna allemaal een vervormde werkelijkheid.. Ik had er geen idee van dat het het Rode Leger was dat de meeste van de Nazi oorlogsmachine had vernietigd, ten koste van maar liefst 13 miljoen soldaten. Ter vergelijking: De Noord-Amerikaanse verliezen, ook in de Stille Oceaan, bedroegen 400.000 soldaten. Hollywood draaide dit om.

Het verschil is nu dat bioscoopbezoekers worden uitgenodigd om handenwringend deelgenoot te worden van de 'tragedie' die Amerikaanse psychopaten meemaken als ze mensen in verre oorden moeten doden - net zoals de president dat ook doet. De belichaming van Hollywood's geweld, de acteur en regisseur Clint Eastwood, werd genomineerd voor een Oscar dit jaar voor zijn film, American Sniper, die gaat over een gecertificeerd en tevens psychisch gestoorde moordenaar. De New York Times omschreef het als een ''patriottische, pro-familie film dat alle records qua bezoekersaantallen in zijn openingsdagen brak.''

Er zijn geen heldhaftige films over Amerika's omarming van het fascisme. Tijdens de Tweede Wereldoorlog trokken Amerika (en Groot-Brittannië) ten oorlog tegen Grieken die heldhaftig tegen het nazisme hadden gevochten en verzet pleegden tegen de opkomst van het Griekse fascisme. In 1967 assisteerde de CIA bij het aan de macht brengen van een fascistische militaire junta in Athene - zoals het had gedaan in Brazilië en het grootste deel van Latijns-Amerika. Duitsers en Oost-Europeanen die hadden samengespannen met nazi-agressie en misdaden tegen de menselijkheid werden een veilig onderkomen aangeboden in de VS; velen werden verwend en hun talenten beloond. Wernher von Braun was de 'vader' van zowel de nazi-V-2 terreur bom en het Amerikaanse ruimtevaartprogramma.

In de jaren 1990, toen de voormalige Sovjetrepublieken, Oost-Europa en de Balkan militaire voorposten werden van de NAVO, kregen de erfgenamen van een nazi-beweging in de Oekraïne hun kans. Verantwoordelijken voor de dood van duizenden joden, Polen en Russen tijdens de nazi-invasie van de Sovjet-Unie, werd het Oekraïense fascisme gerehabiliteerd en zijn nieuwe beweging bejubeld door de handhaver als 'nationalisten'.

Dit bereikte zijn hoogtepunt in 2014 toen de regering-Obama met € 5 miljard gesmeten had t.b.v. een staatsgreep tegen de verkozen regering. De stoottroepen waren neo-nazi's bekend als de Rechter Sector en Svoboda. Onder hun leiders kom je onder meer Oleh Tyahnybok tegen, die heeft opgeroepen tot een zuivering van het ''Moskou-Joodse maffia'' en ''ander gespuis'', met inbegrip van homo's, feministen en diegenen op de politieke linkerzijde.

Deze fascisten zijn nu geïntegreerd in de Kiev coup regering. De eerste vice-voorzitter van het Oekraïense parlement, Andriy Parubiy, een leider van de regeringspartij, is mede-oprichter van Svoboda. Op 14 februari, Parubiy kondigde hij aan naar Washington te vliegen om ''de VS ons zeer nauwkeurige moderne wapens'' te laten geven. Als hij daarin slaagt, zal het worden gezien als een daad van oorlog door Rusland.

Geen enkele westerse leider heeft zich uitgesproken tegen de heropleving van het fascisme in het hart van Europa - met uitzondering van Vladimir Poetin, wiens volk 22 miljoen mensen verloor toen een Nazi invasie door het grensgebied van Oekraïne trok. Op de recente veiligheidsconferentie in München ging Obama's assistent staatssecretaris voor Europese en Euraziatische Zaken, Victoria Nuland, tekeer over de Europese leiders omdat zij verzet toonden tegen de Amerikaanse bewapening van het Kiev-regime. Ze verwees naar de Duitse minister van Defensie als "de minister voor defaitisme". De staatsgreep in Kiev was Nuland's geesteskind.. Al de vrouw van Robert D. Kagan, een toonaangevende 'neo-con' uitblinker en mede-oprichter van de extreem-rechtse ''Project for a New American Century'', was ze eerder de buitenlandse politiek adviseur van Dick Cheney.

Nuland's staatsgreep ging niet volgens plan. De NAVO slaagde er niet in de historische, legitieme, warm-water marinebasis van Rusland in de Krim te bemachtigen. De veelal Russische bevolking van de Krim - in 1954 illegaal door Oekraïne geannexeerd dankzij Nikita Chroesjtsjov - stemden om terug te keren naar Rusland, omdat ze in de jaren 1990 had gedaan. Het referendum was vrijwillig, populair en internationaal waargenomen. Er was geen invasie.

Op hetzelfde moment, keerde het Kiev-regime zich tegen de etnisch Russische bevolking in het oosten met de woestheid van een etnische zuivering. Met de inzet van neo-nazi milities op de wijze van de Waffen-SS, bombardeerden ze en belegerden ze steden en dorpen. Ze gebruikten massale hongersnood als wapen, het afsnijden van elektriciteit, het bevriezen van bankrekeningen, het stoppen van de sociale zekerheid en pensioenen. Meer dan een miljoen vluchtelingen vluchtte over de grens met Rusland. In de westerse media, werden ze gezichtslozen die wilden ontsnappen aan ''het geweld'' veroorzaakt door de ''Russische invasie.''  De NAVO commandant, generaal Breedlove - wiens naam en acties rechtstreeks geïnspireerd lijken te zijn door Stanley Kubrick's Dr. Strangelove – had aangekondigd dat 40.000 Russische troepen 'samengetrokken' waren. In het tijdperk van forensische satellietbewijs, bood hij niets daarvan.

Deze Russisch sprekende en tweetalige mensen van Oekraïne - een derde van de bevolking - hebben lang gezocht naar een federatie die de etnische diversiteit van het land weerspiegelt en die zowel autonoom en onafhankelijk is van Moskou. De meeste zijn geen "separatisten", maar burgers die veilig willen leven in hun thuisland en zich verzetten tegen de machtsgreep in Kiev. Hun opstand en de oprichting van autonome "staten" zijn een reactie van aanvallen van Kiev op hen. Slechts weinig hiervan werd uitgelegd aan het westerse publiek.

Op 2 mei 2014 in Odessa werden 41 etnische Russen levend verbrand in het vakbondsgebouw onder het toeziende oog van de politie. De leider van de Rechtse Sector, Dmytro Yarosh bejubelde het bloedbad als "een nieuwe schitterende dag in onze nationale geschiedenis". In de Amerikaanse en Britse media werd het gerapporteerd als een "duistere tragedie" als gevolg van "botsingen" tussen "nationalisten" (neo-nazi's) en "separatisten" (mensen die handtekeningen verzamelden voor een referendum t.b.v. een federaal Oekraïne).

De New York Times begroef het verhaal, en deden de waarschuwingen over het fascistische en antisemitische beleid van Washington's nieuwe klanten af als; Russische propaganda. De Wall Street Journal verfoeide de slachtoffers - "Dodelijk Oekraïens Vuur Waarschijnlijk Aangewakkerd Door Rebellen, Volgens Regering". Obama feliciteerde de junta voor zijn "terughoudendheid".

Als Poetin uitgelokt kan worden om hun te hulp te komen, zal zijn voorgebakken "paria" rol in het Westen de leugen rechtvaardigen dat Rusland Oekraïne binnenvalt. Op 29 januari zorgde de hoogste militaire bevelhebber van Oekraïne, generaal Viktor Muzhenko, er per ongeluk bijna voor dat de basis voor de VS en de EU sancties tegen Rusland wegviel, toen hij op een persconferentie nadrukkelijk vertelde : "Het Oekraïense leger vecht niet met de reguliere eenheden van het Russische leger" . Er waren "individuele burgers" die lid waren van "illegale gewapende groepen" maar er was geen Russische invasie. Dit was geen nieuws. Vadym Prystaiko, Kiev onderminister van Buitenlandse Zaken, riep op tot een "full scale oorlog" met nucleair bewapend Rusland.

Op 21 februari diende de Amerikaanse senator James Inhofe, een Republikein uit Oklahoma, een wetsontwerp in waarmee Amerikaanse wapenleveranties aan het Kiev-regime mogelijk werden. In zijn presentatie van de Senaat gebruikte Inhofe foto's die – naar zijn bewering – van de Russische troepen in Oekraïne waren, maar die al langer bekend stonden als vervalsingen. Het deed denken aan Ronald Reagan's fake foto's van een Sovjet-installatie in Nicaragua, en het nep bewijs van Colin Powell aan de VN van massavernietigingswapens in Irak.

De intensiteit van de hetze tegen Rusland en de uitbeelding van zijn president als een pantomime schurk is nergens mee te vergelijken sinds ik verslaggever ben. Robert Parry, een van de meest vooraanstaande onderzoeksjournalisten in Amerika en die het Iran-Contra-schandaal onthulde, schreef onlangs, "Geen enkele Europese regering, sinds het Duitsland van Adolf Hitler, was in staat om Nazi stormtroepen in te zetten om oorlog te voeren tegen een binnenlandse bevolking, maar het Kiev regime en heeft dit willens en wetens gedaan. Maar door het hele westerse media / politieke spectrum heen, vind je een levendige poging om de realiteit te verdoezelen, zelfs tot op het punt van het negeren van degelijk onderbouwde feiten.... Als je je afvraagt hoe de wereld in de Derde Wereldoorlog terecht zou kunnen komen – gelijk aan hoe een eeuw geleden de EersteWereldoorlog ontstond - alles wat je hoeft te doen is kijken naar de waanzin over Oekraïne, die ongevoelig lijkt te zijn voor feiten of rede ".

In 1946 zei de Neurenberg tribunaal aanklager tegen de Duitse media:. "Het gebruik door nazi samenzweerders van psychologische oorlogsvoering is bekend. Vóór elke grote agressie, op enkele uitzonderingen na op basis van opportunisme, begonnen ze een perscampagne berekend om hun slachtoffers te verzwakken en het Duitse volk psychologisch voor te bereiden op de aanval .... In het propaganda-systeem van het nazi-imperium vormden de dagbladpers en de radio de belangrijkste wapens."

In de Guardian op 2 februari riep Timothy Garton-Ash in feite op tot een wereldoorlog. "Poetin moet worden gestopt", zei de kop. "En soms zijn alleen geweren in staat geweren te stoppen." Hij gaf toe dat de dreiging van een oorlog wellicht "voeding zou kunnen geven aan een Russische paranoia van omsingeling"; maar dat was prima. Hij vinkte de militaire apparatuur af die nodig is voor de klus en raadde zijn lezers aan dat "Amerika de beste spullen heeft".

In 2003 deed Garton-Ash, een professor uit Oxford, hetzelfde. Hij herhaalde de propaganda die leidde tot de slachting in Irak. Saddam Hoessein, schreef hij, "heeft, zoals [Colin] Powell heeft aangetoond, grote hoeveelheden gruwelijke chemische en biologische wapens verzameld en opgeslagen, en heeft wat daar van over is ergens verborgen. Hij is nog steeds bezig om nucleaire tanden te ontwikkelen." Hij prees Blair als een "naar Gladstone gemodelleerde, christelijk liberale interventionist". In 2006 schreef hij: "Nu staan we voor de volgende grote test van het Westen na Irak. Iran"

Deze uitbarstingen - of als Garton-Ash verkiest, zijn ''gemarteld liberale ambivalentie"- zijn niet atypisch voor degenen binnen de transatlantische liberale elite die een Faustiaanse deal hebben gesloten. De oorlogsmisdadiger Blair is hun verloren leider. The Guardian, waarin Garton-Ash's stuk verscheen, publiceerde een paginagrote advertentie voor een Amerikaans Stealth bommenwerper. Op een dreigende afbeelding van het Lockheed Martin monster stond de tekst: "De F-35. GROOT voor Brittannië.". Dit Amerikaanse "spul" zal de Britse belastingbetaler £ 1,3 miljard gaan kosten, terwijl zijn F-model voorgangers over de hele wereld slachtingen heeft aangericht. In harmonie met haar adverteerder, werd in de Guardians redactionele column een stijging van de militaire uitgaven geëist.

Opnieuw is er sprake van een serieus doel. De heersers van de wereld willen Oekraïne niet alleen als een raketbasis; ze willen haar economie. De nieuwe minister van Financiën in Kiev, Nataliwe Jaresko, is een voormalig senior US State Department ambtenaar die belast is met de Amerikaanse overzeese "investering". Ze kreeg met grote spoed Oekraïens staatsburgerschap toegewezen.

Ze willen Oekraïne voor zijn overvloedige gas; Vice-president Joe Biden's zoon zit in het bestuur van Oekraïnes grootste olie, gas en fracking bedrijf. De producenten van genetisch gemodificeerde zaden, bedrijven zoals de beruchte Monsanto, wil Oekraïnes rijke agrarische grond.

Meer dan alles, ze willen het machtige buurland van Oekraïne, Rusland. Ze willen Rusland balkaniseren of in stukken gehakt en de grootste bron van aardgas op aarde exploiteren. Naarmate het poolijs smelt, willen ze de controle over de Noordelijke IJszee en de energie rijkdom, en Ruslands lange arctische landgrens. Hun man in Moskou was voorheen Boris Jeltsin, een dronkaard, die de economie van zijn land overhandigde aan het Westen. Zijn opvolger, Poetin, heeft Rusland hersteld als een soevereine natie; dat is zijn misdaad.

De verantwoordelijkheid die op ons rust is duidelijk. Het is om de roekeloze leugens van oorlogshitsers te herkennen en te ontmaskeren en nooit met hen in zee te gaan. Het is om de grote volksbewegingen te laten her-ontwaken die een fragiele beschaving vestigden in de moderne staten van het imperium. Het belangrijkste is, de verovering van onszelf zien te voorkomen: Onze geest, onze menselijkheid, onze zelfrespect. Als we blijven zwijgen, wordt de overwinning op ons een zekerheid, en wenkt een holocaust.







Creative Commons-Licentie
Dit werk valt onder een Creative Commons Naamsvermelding 4.0 Internationaal-licentie.

dinsdag, februari 17, 2015

Vers uit de TARDIS: Russische tanks maken een reis door tijd en ruimte

Daags na de stommiteit van senator Jim Inhofe in Amerika die oud fotomateriaal uit 2008 van Russische tanks in Zuid-Ossetië presenteerde om te bewijzen dat er daadwerkelijk tanks van het Russische leger in Oekraïne zouden zijn, doet de ZDF een eigen Inhofe-tje door dezelfde tijd en ruimte-truc toe te passen.

In navolging van onze eigen NOS vond de Duitse ZDF het schijnbaar ook al verantwoord om nog meer hersenspinsels van de Oekraiense autoriteiten te publiceren, met dit verschil dat de ZDF zelfs de aanhalingstekens achterwege liet, en daarnaast ook nog bewust naar een foto heeft gezocht die valselijk de indruk wekt dat er Russische tanks tanks van het Russische leger aanwezig zouden zijn in Oekraïne. En dat is een serieus journalistiek vergrijp.

Hier foto's die ZDF presenteerde en daarnaast de oorspronkelijke foto's uit 2009 en de oorspronkelijke locatie, Georgië:


Wat het zo schrijnend maakt is dat er haast geen andere verklaring mogelijk dan dat er opzettelijk bedrog is gepleegd. Ten eerst had je foto achterwege kunnen laten, of een algemene stockfoto van een Russische tank kunnen uitzoeken. Maar als je dan een foto uitzoekt die een duidelijk afbeelding is van een Russische tank van het Russische leger in actie en dan ook nog eens in het bijschrift een gedetailleerde beschrijving levert van plaats en tijd, is dat geen toevallige fout:

"Russische gepantserde voertuigen trekken door Isvarino in de Loegansk regio, 12 februari 2015"

 Een groep die zich 'Permanent Open Committee of Media Monitoring' noemt, ontdekte het bedrog en tekende bezwaar aan bij ZDF.

Inmiddels is de pagina gecorrigeerd d.w.z. de gewraakte foto en tekst zijn verwijderd en vervangen. Inhoudelijk is er niets veranderd aan het artikel, uit niets blijkt dat de claim vanuit Kiev totaal ongegrond is. De foto en tekst refereert nu aan het Russisch machtsvertoon langs de grens met Oekraïne ten tijde van het hevige Oekraïense offensief, augustus vorig jaar, tegen de opstandige steden Donetsk en Loegansk. Totaal niet ter zake doend dus.
Behalve als je dan herinneringen op wil halen aan een net zo gênante journalistieke zeperd zoals met het nepincident van 14 augustus 2014 toen de Britse journalisten Shaun Walker (Guardian) en Roland Oliphant (Telegraph) beiden beweerden ooggetuige te zijn geweest van een invasie door Russische tanks en ander legermaterieel, onder dekking van het humanitaire hulpkonvooi dat door de Russen was georganiseerd.
 

Ook toen bleek veel achtergrondinformatie afkomstig van de woordvoerders uit Kiev en bleken de ooggetuigenverklaringen van de twee luchtspiegelingen te zijn want er is daarna nooit meer iets vernomen van deze 'militaire inval' en ook de bewering van Kiev 'De colonne is vernietigd' is nooit door middel van enig beeldmateriaal bevestigd.

Reden genoeg voor een zichzelf respecterend nieuwsmedium om een volgende keer voorzichtiger om te springen met informatie die aangeleverd wordt uit onbetrouwbare bronnen.
Zou je zo zeggen.
Maar aangezien we daar al lang niet meer op kunnen rekenen is het aan ons, lezers, de taak om selectief op zoek te gaan naar betrouwbare alternatieven.



Creative Commons-Licentie
Dit werk valt onder een Creative Commons Naamsvermelding 4.0 Internationaal-licentie.

zaterdag, februari 14, 2015

Vredesoverleg succes ondanks Amerikaanse en NOS inspanningen

Dat zal een tegenvaller zijn geweest; ondanks alle inspanningen van de Amerikanen, NAVO persvoorlichters, de Nederlanders (met RTL en NOS voorop) om een oorlogsklimaat te creëren, slaagden die dekselse politieke slapjanussen erin om in de nachtelijk uurtjes tot een compromis te komen over een wapenstilstand in Oekraïne.

Die inspanningen om het vredesoverleg te torpederen waren geen verrassing,  Lode Vanoost had in een ijzersterk artikel al uitgelegd dat de VS en de EU niet op dezelfde lijn zitten over Oekraïne. De VS heeft namelijk volgens hem geen enkel belang bij een diplomatieke oplossing voor het conflict, omdat er in het geval van een vreedzame oplossing de sancties tegen Rusland opgeheven zullen worden, de Russische economie zich kan herstellen en de Russen samen met de andere BRICS landen een alternatief zouden kunnen vormen voor de Amerikaanse dollar hegemonie.


Vroeg in de ochtend leek het er even op alsof de intriges succes hadden gehad. De NOS kopte met levensgrote koeienletters dat  de besprekingen voor niets waren geweest en dat Poetin, de verrader, de vuige snoodaard, stiekem in het holst van de nacht dan toch eindelijk, eindelijk, eindelijk aan de langverwachte en al tientallen malen vergeefs aangekondigde invasie was begonnen 'Vijftig Russische tanks rijden oost-Oekraïne in'. Zo vet waren de letters en zo bedreigend zag de foto van het gepantserde monster er uit dat je haast de aanhalingstekens zou hebben gemist,... 

bron; NOS artikel/2018854

En die waren natuurlijk wel van belang aangezien het een bewering betrof van 'de autoriteiten in Kiev'.
Dat de NOS een dergelijke bewering nog publiceert is al ridicuul maar om het ook nog eens te vergezellen van een foto van een Russische tank 'in Oekraïne' maakt het nog lachwekkender, want wat is daar zo bijzonder aan? Russische tanks rijden overal in Oekraïne rond. Ze worden er zelfs gemaakt. In het oosten nog wel....





Maar het had erger gekund. De NOS had ook een afbeelding kunnen kiezen van een tank mét een Russisch vlaggetje, zoals hiernaast.
Maar bij voorkeur dan weer niet deze want dit is een van die foto's uit 2008 in Zuid-Ossetië die de Amerikaanse senator Inhofe gebruikte om de Senaat te overtuigen van de aanwezigheid van Russische tanks in Oekraïne en waarmee hij de noodzaak wilde aantonen om de regering in Kiev van wapens te voorzien.

Maar veel ernstiger dan dit alles was de aankondiging, vlak vóór het overleg van start ging, dat de VS Oekraïense troepen zou gaan trainen. Dat is opvallend omdat het een doelbewuste aankondiging is dat ongeacht de uitkomst van het vredesoverleg de VS van plan is de militaire escalatie voort te zetten.


Net zo opvallend is het dat dat militaire samenwerkingsverband al veel langer bestond en dat daar zo zelden melding van wordt gemaakt door de media pundits die ons van achtergrondinformatie zouden moeten voorzien. NU.nl spreekt nog heel minzaam van 'veiligheidstaken, medische taken, verdediging tegen beschietingen en met communicatie in een vijandige omgeving'. Ga je wat dieper op de zaken in kom je tot heel andere conclusies en blijkt NU ons zand in de ogen te strooien.


Deze militaire infiltratie, destabilisatie en orkestratie van verzet in Oekraïne is al geruime tijd voorbereid. Er bestaat al sinds 1993 een samenwerkingsverband tussen de Nationale Garde van de staat Californië en Oekraïne, en dat is weer onderdeel van een veel groter programma, het "U.S. European Command State Partnership Program" dat tot doel heeft om de strijdkrachten in voormalige sovjet en Warschau pact landen te stroomlijnen naar Amerikaans model. En naar Amerikaans idee over 'vrede en veiligheid', no doubt.



En het US, streepje, European, (in deze volgorde)  moet je ook zo zien; het is een US-European programma onder leiding van 'EUCOM' het Amerikaans strategisch commandocentrum voor Europa (je kent het rijtje vast wel AFRICOM, SOUTHCOM, NORTCOM etc.) die zorg dragen voor dingen als vrede, veiligheid, vrije markt, democratie, santaclaus, Disney, Ben & Jerry's en meer van dat fijns, maar wel... met wapens, heel veel wapens. Grote, zware wapens. Grote, bedreigende, zware wapens desnoods om de dreiging van de Russische Beer te kunnen weerstaan, tja,... en het merendeel van ons slikt dit soort nonsens.

De rekruten van Oekraïense zijde worden ook in de VS uitgenodigd om training te ontvangen in
bijvoorbeeld (citaat Wikipedia):
"herstructurering, modernisering van de krijgsmacht, en om de principes van democratie en een vrije markteconomie te helpen verstevigen."


Zo op het eerste gezicht gaat daar weinig dreigends van uit en zou je zo'n artikel en de uitspraken van een Laura Starink in de Volkskrant ook nog wel kunnen billijken: "Het is totale kul dat de Navo hem iets wil aandoen. Kijk op de kaart: we hebben het over het grootste land ter wereld."
Het is dus maar net hoe je een kaart wenst te bekijken.

Daarnaast zou er geen enkele dreiging uitgaan van een samenwerkingsverband tussen voormalige sovjet staten die karaoke wedstrijden organiseren. In dat geval zou Starink gelijk hebben Maar we hebben het over een dreigende NAVO, met dreigende raketsystemen, én daar bovenop Amerikaanse militaire initiatieven zoals bovengenoemde, om nog maar te zwijgen over de particuliere initiatieven die neocon gekken als John McCain ontwikkelen.
Flauwekul? Echt?


Het Nu artikel sprak al even  mild over het programma. Training in 'veiligheidstaken, medische taken, verdediging tegen beschietingen en met communicatie in een vijandige omgeving.' En we praten toch over 'The National Guard', dat zijn toch meestal reservisten, de burgerbescherming, dad's army, dat soort werk? 
- Dat dacht ik even niet!
Bij RT komen we wat meer te weten: Het klopt dat het vroeger allemaal een (verraderlijk) vriendelijk karakter had, dat verklaart ook misschien waarom het programma zelfs onder Janoekovitsj nog actief was: 

"Previously, the Pentagon said that the US military training would be provided to 600 members of the Ukrainian National Guard, The Washington Post reported."
Maar daar is al sinds een tijdje verandering in gekomen: 

"The National Guard troops will be exercising according to “the traditional training systems of the US Navy Seals and Delta Force'. 
Pardon? Dat zijn commando's. Rambo's. De lui die bin Laden liquideerden, ja toch? En de training omvat het gevreesde Aidar bataljon, beticht van oorlogsmisdaden door zowel Amnesty als de OSCE. Telt dat als : "de principes van democratie en een vrije markteconomie helpen verstevigen?" Echt?

Dus stel je de vraag nog eens: Zijn de Russen paranoïde? Vind je dat werkelijk? Kijk nogmaals naar het kaartje. We hebben het over Amerikaans militair gezag onder EUCOM, heel aimabel aangeduid als partnerschap, wat neerkomt (zoals wij als NAVO partners weten) op: 'You do as you are told', onlangs zo treffend gevangen in een interview van nieuws- en opiniesite Vox.com waarin Obama het principe van zo'n partnerschap uiteen zet:
'We have to twist arms when countries don't do what we need them to'.



Dat de voormalige sovjet staten een vrije keuze hebben gemaakt om de sovjet overheersing in te ruilen voor die van de VS is een zaak die niemand anders aan gaat, ook Poetin niet. Maar dat de Russen een legitieme eis hebben om niet aan hun grenzen bedreigd te worden door een offensieve legermacht, die al decennialang heeft aangeven de absolute militaire alleenheerser te willen worden lijkt me net zo vanzelfsprekend. Of erkent 'realpolitik' die kant van vrijheid soms niet?


Creative Commons-Licentie
Dit werk valt onder een Creative Commons Naamsvermelding 4.0 Internationaal-licentie.